Nadrabiania zaległości ciąg dalszy.

W pierwszej chwili FMka mnie nieco zniechęciła, gdyż wszystko wydało się jasne jak w dzień, przez co klimat mrocznych uliczek nie istniał. Zdecydowanie lepiej czuję się w szaro-czarnych klaustrofobicznych zaułkach TDP, niż brunatno-płowych TMA.

Niemniej po przyzwyczajeniu się do tej kolorystyki mogłem zanurzyć się w ogromnej i dosłownie przepełnionej do przesytu misji. Dziesiątki wątków, zadań pobocznych i wątków. Trzeba przyznać, że taka ilość materiałów zmuszała Sensuta do selekcji, które rozwinąć, a które jedynie zasygnalizować, przez co czasem pozostawał niedosyt. Przykładowo, motyw walk o Hamerycki kościół był dość biedny, tak jak jego podziemia. Sama mechanika polegająca na oczyszczaniu go z pogańskich symboli całkiem fajna, ale chyba wolałbym usunięcie tego wątku i wykorzystanie przestrzeni na coś innego.

Z kolei zauroczyłem się architekturą mapy, jej wielopoziomowością i mnogością dróg do celu. Choć zmuszało nas to czasem do biegania w kółko, to jednak... niezbyt mi to przeszkadzało. Czułem nawet w tym pewną przytulność, gdyż po poznaniu miasta czułem się jak u siebie.

Bardzo podobało mi się rozplanowanie przestrzeni z gigantycznym kondominium w centrum i wszelkimi wygodami dookoła.
Wcześniej narzekano na przestrzenie z Mechanistami. Z jednej strony przy takiej ilość zadań pobocznych mogłoby się wydawać, że to główne zadanie zostaje zagłuszone i traci swój prestiż. I faktycznie... chyba spędziłem nad nim mniej czasu, niż nad np. poszukiwaniem obrazów. Ale już to, co znajdowało się w środku było super. Zamknięty dok, tajne laboratorium, galeria sztuki. Jak dla mnie maks punktów.

Nie rozumiem tylko po co nam ta druga pseudomisja? Oczywiście jest potrzebna dla zamknięcia rozdziału i wstawienie tych obiektów w misję główną byłoby niemożliwe. Z drugiej strony, ciężko nazwać to pełnoprawną kampanią!

Dlatego daję 5/6 w tabeli i 9/10 w swojej skali.


Ocena: 9

Plusy: otwarte zadania i miasto
Minusy: pseudo-misja nr 2